De ferrol a terra do algodón

Os anos da guerra civil, non foron fáciles para ninguén, e cando pensas naquelas cousas que pra nos parece que pasaron hace miles de anos, e díficil facerse a idea de que todolos relatos que escoitas que parecenche subrealistas poidan pasarlle a alguén da túa familia. Ben, pois aqui os traigo a miña historia:

Non sei moi en como dale nome nin por onde collela, pra iso e mellor empezar dende o principio:

Neste verán, viñeron dende méxico uns familiares lonxanos por parte do meu avó, non me enterei moito da historia de porque despois de 35 anos sen pisar España, volvían agora. Eran tres irmás dous mulleres e un home. Preguntando de persoa en persoa entereime que a razón principal da súa viaxe era vender varias casas en Málaga onde pasaban os veráns.

Esta historia non trata destes persoaxes se non do seu pai; Alfonso Pazos.

Cando a guerra estalou, Alfonso encontrábase navegando nun barco que oficialmente proclamouse Republicano. Cando desembarcou, non tivo moito tempo para preparar as maletas pois xa estábano a buscar. Tivo que fuxir a Villalba durante un tempo escondido con unha parte da familia, coa esperanza de que as cosas se calmaran. Como ben sabemos todos, isto non ocorreu e tivo que fuxir a Asturias. En ninguno destes dous lugares conseguiu pasar mais ca uns cantos meses. Debido a situación que non paraba de complicarse, deixou a familia e diriu¡xiuse a Casa Blanca (Marruecos) onde se mantivo ata que a guerra ramatou. Polo que me contan, Alfonso nunca perdeu a esperanza de volver a su terra, polo que púxose en contacto coa familia pra o seu regreso.

Esto nunca pasaría, debido o resultado da Guerra, se Alfonso regrasaba, a su vida terminaría tan pronto coma puxése un pé na terra, porlo que esgotando todos os cartos aforrados durante os anos, dirixiuse cara Francia onde traballou nos postos que podía e de onde podía sacar algo de beneficio. 

Pensaredes que esto remata aquí, pois non. Dende Francia colouse como polizón nun barco o cal non sabía o seu destino. O chegar, encontrouse en México e cun problema añadido; antigamente o viaxar en barco o chegar o destino alguén debía esperarche pra firmar por ti. Se ningunha persoa che reclamaba mandabante de volta o país de orixe.

Alfonso decataouse deste e decatouse tamén de que se o retornaban a España, a morte estaba asegurada.

Non sei se por inspiración diviña o porque a sorte e moi puñetera pero en México no porto unha parella de Galegos dedicábase a recoller os gallegos que chegaban a ese porto.

Alfonso pondría entón fin a súa andadura establecéndose na casa destes Galegos, onde viviu un tempo ata que o home reclamoulle a man da súa filla como agradecemento da súa favor. Isto podría ser unaha bonita historia de amor se non fose porque él non quiso e fuxiu da casa.

Encontrou traballo nun rancho da frontero e comezou a gañar diñeiro en cantidade, tanto que construiu o seu propio rancho dedicado a venta a Estados Unidos de algodón. Cobraba en doláres que convertido a moneda de alí aumentaba en gran cantidade. Administrou a súa riqueza de tal forma que mantivo tamén contas en Estados Unidos, de tal forma, que cabe dicir que foi capaz de volver anos despois a súa terra e construir casas en Galicia e Málaga.

Entón que opinades, a historia dun pobre emigrante o a creación dun imperio?